Luchtdoop van een parmantige pardela

Deze week vielen ze weer met bosjes uit de hemel: de Kuhls pijlstormvogel-kuikens. In de  Canarische Eilanden beter bekend als de Pardela Cenicienta (en voor de ornithologen onder jullie: Calonectris Borealis).

Niet alleen vond ik er twee in het complex waar ik woon, maar ook nog één op de wandelpromenade. Ondanks dat het dus eigenlijk nog kuikens zijn, hebben deze vogels inmiddels wel het lichaam van een volwassen pardela. Met een lengte van tussen de 45-56 cm en een spanwijdte van ongeveer 120-125 cm hebben we het hier dus over een redelijk grote vogel. Met een hele scherpe snavel.

Voortplanting

De Pardela Cenicienta  broedt in kolonies op eilandjes en kliffen aan de kust. Nestbezetting begint meestal rond maart. Er wordt slechts één ei gelegd, dat tijdens een perdiode van ongeveer 2 maanden bebroed wordt, zowel door het mannetje als door het vrouwtje. Na het uitbroeden kunnen de kuikens tot wel 3 maanden in het nest blijven. Wanneer ze bijna het einde van hun ontwikkeling hebben bereikt, laten de ouders het  kuiken in de steek en moeten ze zichzelf leren vissen. Maar om te leren vissen, moeten ze dus eerst het nest verlaten. Vliegend. En daar begint het probleem dan vaak.

Luchtdoop

De luchtdoop van deze parmantige beestjes loopt helaas niet altijd gesmeerd. Hun instinct volgend, springen de volgroeide kuikens van de klif terwijl ze voor het eerst in hun leven de vleugels spreiden. Onder normale omstandigheden navigeren ze,  met het licht van de sterren of de maan, richting volle zee.

Helaas wordt dit proces nu vaak verstoord door lichtvervuiling. Wegens bebouwing en wegverlichting langs de kust worden de kuikens verblind en raken hierdoor gedesoriënteerd. In plaats van naar open zee te vliegen, fladderen ze –  nog onhandig wegens gebrek aan vlieguren – recht op de kust af. Met vaak desastreuze gevolgen. Ze vliegen tegen muren, lantaarnpalen of stroomkabels. Volledig versuft storten ze dan neer, alwaar ze meteen een makkelijke prooi zijn voor katten en ratten. Of ze komen op de rijweg terecht en worden doodgereden door een auto.

Hoe kunnen we helpen?

Gelukkig overleven veel van de neergestorte kuikens de ongeplande noodlanding. Maar tijd is van groot belang, want  ze zijn volledig hulpeloos. Ieder jaar worden er campagnes in het leven geroepen om de neergestorte kuikens een handje te helpen. Dat kun je op de volgende manieren doen:

• Bedek de vogel met behulp van een kledingstuk, doek of iets dergelijks om te voorkomen dat het dier bijt als het bang is. Eenmaal gevangen, moet het in een donkere doos worden bewaard, bij voorkeur gemaakt van karton om schade te voorkomen, met gaas of tralies, en met gaten om te ademen
• Ik had zelf,  toen ik deze week een kuiken op mijn parkeerplaats aantrof, geen kartonnen doos bij de hand. Ik heb mijn armen bedekt met een trui met lange mouwen en heb mijn ski-handschoenen aangetrokken. Daarna heb ik het beestje heel voorzichtig van vanachter benaderd en in een grote shopper tas gezet, om hem veilig te vervoeren. Op mijn terras heb ik hem dan weer vrijgelaten, in afwachting van de dierenbescherming. Dit ging eigenlijk probleemloos. Wellicht was hij zo uitgeput dat hij geen puf meer had mijn hand open te bijten.
• Vervolgens zijn er verschillende nummers die je kunt bellen:
  • 112; dit is het alarmnummer, maar zij zullen de gegevens noteren en dit doorgeven aan de dierenbescherming
  • 900 282 228; dit is het nummer van de Cabildo de Tenerife (de lokale overheid). In het stukje hier meer over hun campagne
  • 922 445 777; dit is het nummer van het  Centro de Recuperación de Fauna Silvestre (Wildlife Recovery Center)
  • Policía Local; het nummer is afhankelijk per municipio (gemeente). Je kunt het beste op Google even Policía Local intypen, gevolgd door de naam van de gemeente waar je de pardela hebt gevonden. In mijn hoofdstuk FAQ, onder het kopje “Wat moet ik doen als mijn (huur)auto wordt weggesleept?” vind je overigens de volledige lijst van alle telefoonnummers van alle municipios, of klik hier.

Geduld is een schone zaak

Daar er veel meldingen binnenkomen, en het aantal vrijwilligers beperkt is, kan het soms wel een dag duren voordat ze het kuiken komen ophalen. Het is belangrijk dat het kuiken dus op een plek bewaard wordt waar er een goede doorluchting is, genoeg schaduw, en heel belangrijk (hoewel dit echt tegen mijn instinct inging): geen eten of water geven.

Mocht je op vakantie zijn op Tenerife en een gestrande pardela zien, weet je nu dus dat het niet gaat om een zieke vogel. Jij kan het verschil maken of dit hulpeloze beestje gaat overleven of niet, dus ik hoop dat ik op jullie medewerking mag rekenen.

Natuurlijk loopt niet iedereen met een kartonnen doos rond tijdens de vakantie, maar het volstaat anders om eventueel het hotelpersoneel even in te lichten, of anders een strandwacht. Zij zullen dan de nodige stappen nemen om de autoriteiten te informeren.

En wat gebeurd er daarna met het kuiken?

Ik heb zelf, na anderhalve dag wachten, het geduld niet gehad te wachten tot de dierenbescherming ‘mijn’ kuiken kwam afhalen, dus zijn manlief en ik in de auto gestapt en hebben het kuiken afgegeven bij de Policía Local van Fañabe. Ik kan overigens wel verklappen dat het kuiken de autorit naar het politiebureau niet leuk vond.

De vriendelijke agent legde uit dat zij de vogel zo lang in een daarvoor bestemde doos zullen bewaren, tot de dierenarts komt. Na onderzoek en goedkeuren van de dierenarts, worden de kuikens dan weer uitgezet. Dat gebeurt op een hoog punt op de kliffen, zodat de vogels hun vleugels uit kunnen slaan en op de wind weg kunnen zweven. Als ze eenmaal in de lucht zijn, lukt het ze ook weg te vliegen.

Als extra detail vermeldde de agent dat de vogel in de buurt van ons huis wordt uitgezet, want dat hij waarschijnlijk daar in de buurt geboren is (juist achter ons huis is een rotsachtig natuurgebied, dus dat kan kloppen).

We kijken nu erg uit naar de volgende keer dat we het oorverdovende “aaua, ahuaa, aughuaac” horen, in de hoop dat het onze logé is die voorbijvliegt.

Als extra bonus, hier  een korte geluidsopname van een pardela:

Tot zover deze week’s blog. Blijf gezond, red een pardela en…

Hasta Pronto!

PS: Delen Mag!