Voor degene die al eens op Tenerife, en in het bijzonder Costa Adeje, waren is het inmiddels traditie. Minstens één keer tijdens de vakantie de prachtige wandelboulevard tussen Los Cristianos en La Caleta bewandelen. Of toch op z’n minst het traject Costa Adeje – La Caleta.
Dan ben je ongetwijfeld aan de Mirador Javier Pérez Ramos voorbijgelopen, het uitkijkpunt gelegen tussen de twee stranden van Playa del Duque. Je hebt wellicht even gepauzeerd om te genieten van het prachtige panorama. Misschien heb je zelfs een foto gemaakt van het levensechte standbeeld van de strandwacht die geduldig over de badgasten waakt.
Ook voor degene die de Spaanse inscriptie op de sokkel niet kunnen lezen, mag het duidelijk zijn dat dit beeld er niet zomaar staat. En dat klopt.
Een stukje geschiedenis
Het is dinsdag 31 maart 1998 en de zee is onstuimig. Het jongens van de ligbed verhuur hebben net geluncht als een toeriste in nood komt in de hoge golven. Zonder een moment te aarzelen proberen ze de jongedame te redden. En met succes. Maar het noodlot slaat alsnog toe, want één van de helden van de groep, de 31 jarige Javier Pérez Ramos, wordt door een hoge golf gegrepen en meegesleurd naar de diepe afgronden van de Atlantische Oceaan. Zijn collega’s proberen hem tevergeefs te vinden in de woelige golven, maar moeten uiteindelijk opgeven.
Een week later, het is 6 april, wordt zijn levenloze lichaam uit het water gehaald. Dat zijn dood voor altijd een enorme leegte achterlaat bij zijn uit Fañabe afkomstige familie, spreekt voor zich. Javier had nog een heel leven voor zich. Maar het mocht niet zijn.
En de toeriste?…
Ik zal niet ingaan op alle details over de jeugd van onze held. Dat hij van voetbal hield, dat hij de jongste was van een 9-tal broes en zusters. Daarover zijn al tal van mooie verhalen geschreven (lees hier). Wat ik echter, na lang zoeken, nog altijd niet heb gevonden zijn details over de jongedame die destijds werd gered.
Over 2 weken is het precies 24 jaar geleden dat dit drama plaatsvond. Zal zij, die gered werd, stilstaan bij deze datum? Komt ze misschien een bos bloemen leggen bij het standbeeld? Ik ben zeker dat de familie van Javier de datum 31 maart nooit meer zal vergeten. Ze zullen op die dag ongetwijfeld aan hem denken. En misschien ook aan de jongedame die het bij hoge golven nodig vond de zee in te gaan.
Strandwachten
Ik ben sinds 1995 op het eiland en kan me met de beste wil der wereld niet herinneren of er destijds officiële strandwachten aanwezig waren op de stranden van Arona en Adeje. Dat de jongens van de ligbed verhuur surrogaat strandwachten waren kan goed zijn.
Tegenwoordig is het verplicht dat op alle grote toeristenstranden gediplomeerde strandwachten aanwezig zijn.
De moraal van het verhaal
Gediplomeerde strandwacht of niet, Javier was een held. Hij gaf zijn leven voor een medemens.
Om ongelukken te voorkomen, is er een makkelijk te begrijpen 3-vlaggensysteem opgezet:
- Groene vlag: Het water is kalm en het is veilig om te zwemmen. Toch altijd voorzichtig blijven.
- Gele vlag: Mogelijk risico, ga niet te ver het water in te gaan en blijf alert.
- Rode vlag: Ga niet zwemmen. Op sommige plekken kan een gevaarlijke onderstroming zijn die vanaf de oppervlakte van het water niet altijd te zien is. Door dit signaal te negeren breng je niet alleen jezelf in gevaar, maar eventueel ook het leven van de strandwacht. Kijk maar wat er met Javier is gebeurd.
Javier is er niet meer, maar zijn daad leeft voort in dit standbeeld. Het staat symbool voor alle dappere strandwachten die geen seconde aarzelen als er iemand in gevaar komt tijdens het zwemmen in onze – meestal vriendelijke – oceaan. Dus respecteer de vlaggen en respecteer de aanwijzingen van de strandwachten. Voor jezelf, voor hen.
Blijf gezond en Hasta Pronto
